ze wschodu na zachód lubelszczyzny

Wtorek, 15 czerwca 2010 · dodano: 15.06.2010 | Komentarze 7

Wstałem tuż przed 5-tą rano sprawdzić,jaka jest pogoda - szare chmury snuły się po niebie...jednak po 2 godzinach przejaśniło się i pokazało się słońce...
Szybko spakowałem się i ruszyłem...dokładnie o 7:31.
Ze Szczebrzeszyna jechałem trasą lubelska do Tarnawy Małej przez Sułów,Gruszkę Zaporską i Turobin - bardzo wiało i przez to ciężko było utrzymać sensowną stałą prędkość.Pierwsze 30 kilometrów pokonałem bez problemów.Trochę ciążył duży plecak z bukłakiem wypchanym do granic wodą..ale z każdym przejechanym kilometrem było coraz lżej...
Z Tarnawy Małej pognałem przez Biskupie,Zakrzew do Tarnawki - ciagle silnie wiało...dobrze,że nie zabrałem ze soba lustrzanki,tylko by mi ciążyła.
W Tarnawce wyjechałem na główną drogę,którą jeździły TIRy i był duży ruch...i oczywiście od razu pod górkę...minąłem punkt wysokościowy - 282 m n.p.m..
Przez Starą Wieś II,Wolę Gałęzowska dotarłem do Bychawy i tuż za nią zrobiłem drugi postój...
Z Bychawy przez Dębszczyznę i Strzyżewice dojechałem do Niedrzewicy Dużej...i na tej trasie mój organizm pierwszy raz zastrajkował...przy 75 kilometrze zacząłem zastanawiać się,po co wybrałem się w taką długą trasę...
Droga z Niedrzewicy Dużej do Bełżyc strasznie mi się dłużyła. Do tego doszły piski z tylnego hamulca - klocki bezlitośnie przypominały o wymianie.
Za Bełżycami odezwały się kolana - pierwszy ból...potem mięśnie ud...i silny wiatr.Gdy słońce pokazywało się,to było bardzo ciepło...natomiast,gdy zachodziło za chmury od razu robiło się chłodno - jazda w samej koszulce była niemożliwa...
Przez Wojciechów przemknąłem z zawrotna prędkością 15 km/h...i znowu walka ze zmęczeniem,z własnym organizmem,z hamulcami...i kierowcami przejeżdżajacymi bardzo blisko mnie.Parę osób nawet mnie pozdrowiło na całej trasie.
I w końcu wjechałem na drogę łączącą Lublin z Nałęczowem...Ostatkiem sił dotarłem do miasta.Usiadłem na ławce i czekałem na brata,z którym mieliśmy razem jechać do Puław.Trochę odpoczęły mięśnie...
I nadjechał Brat Kamil...Do Wąwolnicy dotarliśmy czerwonym szlakiem rowerowym.
Zjeżdżając z górek musiałem hamować tylko przednim hamulcem,gdyż tylny okropnie piszczał i zacinał się...
Aha,organizm nie reagował na próby włączenia autopilota - zaaczynałem jechać,jak naćpany rowerzysta...wciąż zerkając na licznik i odliczając kilometry pozostałe do domu.
Za wiaduktem w Rogalowie skręciliśmy w lewo na Zawadę...i na horyzoncie dostrzegłem przystanek PKSu. Odpoczynek.Bukłak już był pusty,pozostały dwa bidony..zacząłem oszczędnie gospodarować wodą w nich zawartą,gdyż nie chciałem tracić czasu na kupowanie napojów w sklepach..byle do Puław,jak najszybciej.
W Rąblowie już wprowadzałem rower pod górkę..znam tą trasę przez Zaborze do Rzeczycy Koloni - jest ciągle delikatnie w dół.
Potem przez Skowieszynek do Bochotnicy baaardzo długim zjazdem szosą...i naciskanie klamki przedniego hamulca.
Od Bochotnicy każda,nawet delikatna górka,była dużym wyznaniem i walką...i przezwyciężaniem uporem bolących mięśni ud...
W końcu dotarliśmy na Włostowice!!!
Przejechane 139 kilometrów! Pierwszy raz taka odległość,bez większych przystanków i w 60 procentach samotnie...z własnymi myślami.
Ogólnie jestem bardzo zadowolony,że przejechałem taka trasę..teraz czas na odpoczynek i reanimację hamulców.

Cisy Nałęczów - boisko do gry w piłkę kopaną © cuoresportivo

Liczy się tylko droga...do domu © cuoresportivo